cursussen

Samhain 2007

Als heksen eren wij die avond zij die ons zijn voorgegaan.
En vieren wij het Keltisch nieuwjaar.
We besloten om dit te doen in de ruïnes van een
eeuwenoude kapel, toegewijd aan Onze Lieve Vrouw.
Deze plaats werd ooit bewoond door Augustijnenmonniken,
die zich destijds inzetten om pestleiders te helpen.
Ondanks de plunderingen en de branden is het deel
waar het altaar stond bewaard gebleven.
Ook de graven van de monniken zijn nog steeds aanwezig.


Een plaats als dit betreedt je altijd
met het nodige respect. Zachtjes zingend in het donker
wandelden wij naar de plaats toe.
Bij een gewijde plaats kniel je eerst even voor je ze betreedt.
Dan vraag je toelating om de plaats te betreden.

Een oude zegel ter bescherming tegen negatieve
identiteiten werd aan de ingang getekend.
We brachten geschenken en offers mee voor overleden familie,
vrienden en de monniken. Wierook, fruit, sigaren,
een duvel biertje, kruiden en bloemen.


Na het trekken van de cirkel verdween de kilte rond de plaats.
Gedurende het ritueel eerden en herinnerden wij
familie en vrienden die ons zijn voorgegaan.
Zo werden ze uitgenodigd om die
avond samen met ons te vieren.
De wijn en keek werd ook met hen gedeeld.


Omdat het niet de bedoeling is om te storen
maar eer te brengen, zongen wij onze liederen
niet al te luid. Je kon voelen hoe na enige tijd
altijd maar meer en meer zielen zich toevoegde,
(op de fotos is het duidelijk merkbaar merk de 3 kleine orbs)
Binnen de muren van de ruïne en rond onze cirkel.
Na een tijdje waren er meerdere aanwezig.
Hun aanwezigheid was goed voelbaar.


We maakten gebruik van de pendel (geen glas)
en het sprekend bord. Dit is veel veiliger.
Er is maar één persoon die pendelt.
Iedereen kon vragen stellen of afwachten tot een boodschap doorkwam.
Bij de vraag of een overledene een boodschap had
voor één van de aanwezigen spelde de pendel de naam van Mendhir.
Het bleek zijn grootvake te zijn.
Hierna volgde het rijmpje waarmee hij zijn kleinkind vroeger,
voor het slapengaan in bed onderstopte.
We dankten vake en namen afscheid van hem.


Dan kwam even de zus van Duvesa groeten.
Haar bericht voor Duvessa was zeer ontroerend. (prive)
Ook de boodschap dat ze
een gelukkig ziel is raakte ons wel.
We dankten haar voor haar aanwezigheid
en namen afscheid. (Merk de 2 krachtige Orbs.)

Het bord werd opgeborgen.
De offers werden één voor één geschonken.
De overledenen werden geëerd.

 

Een stille meditatie gaf ons de kans om ze even te herinneren.
Om stil te staan bij overleden partners, vrienden en familie.
Zodat hun leven hier op aarde niet vergeten is.
Beseffen dat ze altijd blijven voortleven
in onze herinneringen. Iemand die herinnert
wordt blijft altijd een beetje voortbestaan.

 

We dankten de aanwezigen en sloten het ritueel.
Na het doven van de kaarsen en het opruimen van de plaats
zijn wij stilletjes terug vertrokken.
De plaats heeft blijkbaar een bewaker.
Zo kwan er op het pad een man ons tegemoet in zijn
boxershort met een zaklamp.
Hij had een lange grijze baard en een kalend hoofd.
Hij leek wel een pater.
De man vertelde ons dat hij de boerderij naast de plaats
bewoonde en even controleerde of wij
geen nachtelijke vandalen waren.
Vlug merkte hij het verschil en deelde wat
infornatie over de plaats met ons.
Wij namen afschied van elkaar en de coven.
Die avond sliep ik heel diep en lang.


ORBS
Op de foto's kan je duidelijk orbs waarnemen.
Zeker na het trekken van de cirkel.
Het regende niet die avond en de lens van de camera was zuiver.
Een foto is een weerkaatsing van licht op een trilling.
Zijn het lichtwezens of zielen van overledenen.
Wetend dat bij het sterven van een mens groot of klein,
het lichaam een gewicht verliest van 21 gram.
Een ziel weegt 21gram.
Het zou een potentiele mogelijkheid zijn voor het
verschijnen van orbs op foto's.
Of orbs zielen zijn weet ik niet zeker.
Ze hebben een ronde vorm.
Als je het vergroot lijkt het wel op een eicel.
De orbs die je het duidelijkst ziet lijken
een embryo te bevatten. Sommige zijn krachtiger van uitstraling.
Mijn eigen gedacht hierover
is dat die de zielen zijn die al meerdere levens beleefd hebben.
Of zijn het juist de jongste
zielen met de meeste uitstraling?
Misschien zijn wij nog niet klaar om dit allemaal te begrijpen.
Maar dat ze er samen met ons zijn dat is wel duidelijk.